Sokal - historia i dzień dzisiejszy miasta i rejonu

kasia · Gość

Witam serdecznie!
Poszukuję informacji na temat moich przodków o nazwisku Schmidt i Krause zamieszkujących niemiecką kolonię Rosenburg dziś Pietnice.
Mój pradziadek miał na imię Franz Schmidt, panieńskie nazwisko jego żony Anny to Kraus,choc była ona wcześnej żoną ? Hartmanna z którym miała 2 dzieci .Ojciec Franza miał ma imię Johann(Jan) Schmidt a na temat jego żony i ich przodków niestety nie wiem nic.
Mój dziadek Kazimierz uczęszczał do szkoły w Pietnicach-umarł w 1988 roku.Po wojnie on i jego brat Józef zostali w Polsce, a reszta rodziny rozjechała się po świecie.
Za wszelkie informację bardzo dziękuję.

AGD · Gość

Rożewo dawniej Rozenburg, Rosenburg (ukr. Рожеве) – wieś w rejonie starosamborskim obwodu lwowskiego Ukrainy. Wieś liczy około 257 mieszkańców. Leży nad rzeką Jasenka. Podlega pod tarnawską silską radę.

Wieś powstała w ramach kolonizacji józefińskiej.

W 1921 r. liczył około 294 mieszkańców. Przed II wojną światową należał do powiatu dobromilskiego.

Gmina Dobromil – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1934-1939 [3] w woj. lwowskim (dzisiejszy obwód lwowski). Siedzibą gminy był Dobromil, który nie wchodził w jej skład, stanowiąc odrębną gminę miejską (obecnie miasto na Ukrainie).

Gminę zbiorową Dobromil utworzono 1 sierpnia 1934 roku w województwie lwowskim, w powiecie dobromilskim, z dotychczasowych jednostkowych gmin wiejskich: Arłamów, Hubice, Kniażpol, Kropiwnik, Kwaszenina, Lacko, Michowa Polana, Paportno, Pietnice, Rosenburg, Tarnawa i Wełykie [4].

Po wojnie większą część obszaru gminy Dobromil przyłączono do Związku Radzieckiego, jedynie wsie Arłamów, Kwaszenina i Paportno pozostały w Polsce. Paportno stało się gromadą w gminie Rybotycze [5], a pozostałe wsie weszły z czasem w struktury państwa arłamowskiego, jako część gminy Ustrzyki Dolne.

RGB · Gość

Na Podkarpaciu pozostały resztki wsi z kolonizacji józefińskiej:

Osady w rejonie Starego Sącza

Kolonie w ziemi sądeckiej były niewielkie, nigdzie nie wytworzyły niezależnej zabudowy. Nowe fragmenty niektórych wsi otrzymały tutaj przedrostek "Deutsch", (np. Deutsch-Gaboń, Deutsch-Gołkowice), w innych przypadkach polskie nazwy wsi tłumaczono na język niemiecki (np. Biegonice = Laufendorf, Podrzecze = Unterbach) a niekiedy nadawano im nazwy niezwiązane z nazwą polską.

Lista osad: Barcice Niemieckie, Biczyce Niemieckie, Biegonice – obecnie dzielnica Nowego Sącza (Lantendorf), Chełmiec (Hundsdorf), Dąbrówka Niemiecka, Gaboń Niemiecki, Gołkowice Niemieckie, Gaj – przysiółek Świniarska (Hutweide), Juraszowa, Kadcza (Kadschau), Łącko (Wiesendorf), Mokra Wieś, Moszczenica Niżna (Morau), Mystków, Naszacowice, Olszanka, Piątkowa, Podegrodzie, Podrzecze (Unterbach), Rytro, Stadło – obecnie część Podegrodzia (Stadlau), Stary Sącz (Neudorfel), Strzeszyce (Wachendorf), Szczereż (Ernsdorf), Świerkla (Tannendorf), Świniarsko, Zagorzyn, Żbikowice.

Osady w rejonie Lubaczowa

W rejonie Lubaczowa powstawały głównie kolonie rzemieślnicze. Były to: Ostrowiec (obecnie dzielnica Lubaczowa), Karolówka (Burgau), Podlesie (Reichau), Kobylnica Ruska (Fehlbach), Kowalówka (Freifeld), Smolin – obecnie na Ukrainie w pobliżu Radruża, Lipowiec – obecnie na Ukrainie na wschód od Wólki Żmijowskiej (Lindenau), Polanka Horyniecka (Deutschbach), Dąbków (Felsendorf), Dziewięcierz (Einsingen).

Osady w rejonie Ustrzyk Dolnych

Osady w rejonie Ustrzyk Dolnych (dobromilskie dobra kameralne) były dość duże, liczyły nawet ok. 200 osób (np. Falkenberg, Bandrów). Niemal wszystkie otrzymały swoje niemieckie nazwy. Wyjątkiem był Bandrów, gdzie niemiecka część otrzymała nazwę Bandrów-Kolonia (jednakże w roku 1792 sąd szlachecki we Lwowie utworzył odrębną jednostkę administracyjną, którą nazwano Deutsch Bandrow), a część zamieszkaną przez dawnych mieszkańców (Rusinów) nazywało się odtąd Bandrów Narodowy (urzędowa nazwa brzmiała Bandrow Nationale), zdecydowana większość osadników z powiatu sanockiego pochodziła z obszaru Palatynatu z okolic dolin rzeki Nahe i Glan, ludność ta mówiła dialektem szwabskim, pozostali pochodzili z Austrii i Czech. Potomkowie dawnych osadników odwiedzają nadal rodzinne strony, publikowane są wydawnictwa okolicznościowe. Jednym z najwybitniejszych przedstawicieli dawnych osadników niemieckich ziemi sanockiej jest prof. Adam Fastnacht.

Lista osad:

Bandrów Kolonia, Makowa Kolonia (Hohberg), Wolica – obecnie część Krościenka (Obersdorf), Berehy Dolne (Siegenthal), Stebnik – (Steinfels), Hujsko (Falkenberg). Ta ostatnia osada była katolicka, pozostałe zamieszkane przez ewangelików augsburskich. Ze skupiska przemyskiego poza obecnym terenem Polski pozostały: Huczko, Engelsbrunn, Smereczna (Prinzenthal) i Pietnice (Rosenburg). Formą zabudowy wsi był system frankoński tzw. łańcuchówka, stosowana powszechnie w południowych Niemczech.

Osady w rejonie Mielca

Osady w rejonie Mielca tworzyły nieformalną Wspólnotę Kolonijną Padew (Koloniegemeinde Padew), obejmującą m. in. osady Fallbrunn lub Padew (Padew Narodowa), Hohenbach (Czermin), Reichsheim (Sarnów), Ranischau (Raniżów), Josephsdorf (Józefów), Tuszow (Tuszów Mały), Schönanger (Pławo) i Wildenthal (Nowy Dzikowiec).

Jednym z wybitnych przedstawicieli osadników niemieckich z Tuszowa Małego był Jan Sehn (1909-1965), profesor nadzwyczajny UJ, pełnomocnik Ministra Sprawiedliwości do ścigania zbrodniarzy hitlerowskich.

breuter · Gość

Pani kasiu, proszę popatrzec i wpisac w wyszukiwarkę na tej stronie nazwisko albo nazwę miejscowości. Np. Rosenburg ( Pietnice) są nazwiska, Schmidt, Kraus , Reiter. Pozdrawiam.
Bogdan

bohun · Gość

Ja też mam na nazwisko Schmidt. Mój dziadek pochodził z Perespy powiat sokalski. Szukam informacji skąd tam się Schmidtowie znaleźli... osadnictwo józefińskie nie wiem czy aż tam sięgało